Razgrad’ın Kiçenitsa köyünden Gülbiye Osmanova, 10 yıldan bu yana, Deliorman kadınına ait günlük, bayramlık kıyafetler topluyor ve evi, tam bir Etnografya Müzesini andırıyor. Komşu köylerden duyan, anne, ninelerden kalan eski sandıkları açıp, kıyafet, günlük hayatta kulanılan kap kacak, süslemeler, oyalı çemberler, tek sözle adet, örf ve geleneklerimizi ayakta tutabilecek herşeyi, burada Kiçenitsa köyündeki Gülbiye hanımın müzesine getiriyor. Kendisi. ”Bunu 10 yıldır, yapıyorum, yapacağım da, sevgiyle ve son nefesime kadar” diyor. Eski kıyafetlere, tarih kokan eserlere, bel bağlamış olsa da, bu Deliorman kadının tek bir arzusu var: Günün birinde küçük bir müze açmak ve yıllardır büyük sevgi ve saygıyla biriktirdiği eserleri orada sergilemektir. Şevkiye Çakır
BNR
